سال ۱۹۹۵ در پی اقدام شورای حکام فدرال رزرو Federal Reserve Board of Governors))، قانونی را تصویب شد که بر طبق آن بانک‌ها و مؤسسات مالی متعهد به ثبت اطلاعات تراکنش های مشتریان خود شدند. در پی این اقدام دو قانون ثبت سوابق (Recordkeeping Rule) و قانون انتقال اطلاعات (Travel Rule) شکل گرفتند.
قانون ثبت سوابق (Recordkeeping Rule)
به موجب این قانون مؤسسات مالی متعهد می شدند که اطلاعات مربوط به تراکنش‌های مشتریان خود را ثبت و نگهداری کنند. در سوی دیگر، موجب این قانون، مؤسسات مالی همراه با انتقال مبالغ مشتریان، اطلاعات آنها را نیز باید انتقال می دادند.
قانون انتقال اطلاعات (Travel Rule)
قانون انتقال اطلاعات یا (Travel Rule) از ماه مه سال ۱۹۹۶ اعمال شد. یکی از اهداف اصلی این قانون مبارزه با بحث پول‌شویی بوده است. قانون انتقال اطلاعات به‌عنوان کامل کننده قوانین مرتبط با حوزه ثبت سوابق تالیف و اجرایی شده است. به موجب این قانون، نهادهای مالی تنها مجبور به ارائه اطلاعات تراکنش‌هایی هستند که ارزش آنها بیشتر از ۳,۰۰۰ دلار باشد. این نکته را در نظر بگیرید که نوع معامله مهم نمی باشد بلکه صرفا ارزی ان معامله اهمیت دارد.
ضروریات قانون انتقال اطلاعات برای مبدا تراکنش، شامل موارد زیر است:
- اطلاعات هویتی
- نام انتقال‌دهنده
- شماره حساب انتقال‌دهنده
- آدرس انتقال‌دهنده
- مبلغ منتقل‌شده
- تاریخ انتقال
ارگان هایی که به‌عنوان مقصد تراکنش هستند هم باید موارد زیر را اطلاع دهند:
- هر گونه اطلاعات هویتی خاصِ طرفِ دریافت‌کننده
- نام دریافت‌کننده
- آدرس دریافت‌کننده
- شماره حساب دریافت‌کننده
تغییرات در قانون انتقال اطلاعات
اکتبر سال ۲۰۲۰ برابر با آبان ۹۹، طی بیانه‌ی حکام فدرال رزرو Federal Reserve Board of Governors))، تراکنش‌هایی که مبدأ یا مقصدی خارج از ایالات متحده دارند، گزارش تراکنش ها از ۳۰۰۰ هزار دلار به ۲۵۰ دلار تغییر پیدا کرد. در پی این بیانیه شبکه مبارزه با جرایم مالی اواخر سال ۲۰۲۰ طی اطلاعیه‌ای بانک‌ها، صرافی‌های ارزهای دیجیتال و ارائه‌دهندگان خدمات مالی را مجبور به وصول و ثبت اطلاعات تراکنش های بالای ۳,۰۰۰ دلار مشتریانشان شدند. طبق اعلام این نهاد، هر گونه نقل و انتقال به کیف پول‌های دیجیتالی هم شامل این قانون می‌شوند. طبق این اعلان، بانک‌ها و هر گونه موسسات ارائه دهنده خدمات مالی باید اطلاعات اضافیِ دیگری را هم در ارتباط با تراکنش‌های رمز ارز ها در ارتباط با کیف پول ها ثبت، گردآوری، نگهداری و گزارش کنند.
کسب‌وکارهایی که از این قوانین پیروری نکنند، با تحریم‌های داخلی و بین‌المللی مواجه می‌شوند. حتی اعضای FATA هم متعهد به پذیرش قانون انتقال اطلاعات هستند. در صورت رعایت نکردن این قانون کسب و کار های متخلف متحمل جریمه تا ۴۰,۰۰۰ دلار می‌شوند.
قوانین انتقال اطلاعات در حوزه بلاک چین با چه چالش‌هایی رو به رو است؟
ارزهای دیجیتال مانند بیت کوین، که از بستر بلاک چین (block-chain) استفاده می کنند به علت ساختار این شبکه و نبود اطلاعات شخص ثالث این قوانین را با چالش هایی مواجه می کنند.
طبق قانون تراول رول، مؤسسات مالی و ارائه‌دهندگان خدمات دارایی‌های مجازی هم باید اطلاعات ثبت شده را به موسسات دیگر انتقال دهند. مشکل ابن جاست که این ارائه‌دهندگان اطلاعات محدودی را ثبت می‌کنند و از این اطلاعات نمی‌توان مشخص کرد که کدام تراکنش‌ها تحت این قانون قرار می گیرند یا خیر. چرا در تراکنش‌های ارزهای دیجیتال، تنها آدرس گیرنده و فرستنده ثبت می‌شود.
برای رفع بخشی از این مشکل صرافی‌ها با سخت‌ترکردن شرایط احراز هویت و استفاده از ابزارهای شرکت‌های تحلیل بلاک چین، سعی بر هم راستایی بیشتر با قوانین شورای حکام فدرال رزرو دارند.
این قوانین ممکن است سبب نقض حریم شخصی افراد استفاده کننده از رمز ارز ها شود.