ورود به بازار ارزهای رمزنگاری شده می تواند یک کار پیچیده و دلهره آور باشد. اما نکته انگیزشی اینجاست که شما می توانید با فراگیری فوت و فن های لازم این بازار و مفاهیم کلی و جزئی آن با خیالی راحت یک سرمایه گذازی مطمئن و سودآور را در این بازار تجربه کنید. امروز قصد داریم در این مقاله به دو موضوع بسیار مهم بپردازیم که سوال رایجی است که در ذهن بسیاری از مردم وجود دارد. تفاوت کوین ها و توکن ها. شاید بسیاری از ما فرق بین این دو را تا به حال متوجه نشده باشیم و یا حتی این دو را یکی بدانیم. در ابتدا باید بدانید که هر دو آنها کاملا یک مفهوم مجزا را تشکیل می دهند. در واقع برای درک بهتر بازارهای کدگذاری شده، به راحتی می توان ارزهای رمزپایه را به دو دسته مجزا طبقه بندی کرد: سکه و توکن.
توکن در برابر سکه: ویژگی سکه ها
سکه چیست؟
سکه ها ارزهای کد گذاری شده ای هستند که بر اساس شبکه بلاک چین مستقل و خودگردان خود مدیریت می شوند. مشهورترین مثال، بیت کوین (BTC) است که از نظر سرمایه بازار نیز بزرگترین ارز رمزنگاری شده جهان است.
bitcoin از شبکهزنجیره های بلوکی اختصاصی خود پشتیبانی می کند. به طور مشابه، Litecoin (LTC) و Ethereum (ETH) در بلاک چین های مربوطه خود عمل می کنند. این بلاک ها ممکن است از نظر اندازه، قوانین، استخراج کنندگان، عملکرد و غیره متفاوت باشند.
پروژه های سکه به طور معمول از فناوری های گذشته یا سایر ارزهای رمزنگاری شده الهام گرفته اند، و آنها را در شبکه ای نوآورانه که به منظور خاصی ارائه می شود، ادغام می کنند. برای مثال آلت کوین ها بسیاری از برنامه ها و اهداف خود را از روی بیت کوین که به یک پروژه بسیار موفق تبدیل شده بود الهام گرفتند و تقلید کردند.
سکه های دیجیتالی با هدف مشابه سکه های فیزیکی یا همان پول های نقد طراحی شده اند، یعنی انتقال ارزش. با این تفاوت که این انتقال ارزش با امنیت بالاتر، سرعت بسیار بالاتر و همچنین بدون محدودیت جغرافیایی صورت می گیرد. در اکوسیستم رمزنگاری، سکه های دیجیتالی امکان انتقال پرداخت ها را نیز فراهم می کنند.
مثال دیگر یک سکه مشهور، Ethereum’s Ether (ETH) سکه بومی یک شبکه تحت قرارداد های هوشمند برای ایجاد برنامه های رایانه ای عمومی است که بر روی یک (Blockchain) نامتمرکز اجرا می شود. اتریوم به جای تمرکز بر داده های مالی، بر داده های دلخواه برنامه تمرکز می کند که می تواند همه چیز را از بازی گرفته تا رسانه های اجتماعی پوشش دهد. رمزارز اتر برای ارسال/ دریافت، کنترل سرمایه، انجام تراکنش های مختلف و ارتباط با برنامه های نامتمرکز (dapps) در شبکه مورد استفاده قرار می گیرد.
توکن در برابر سکه: ویژگی توکن ها
توکن چیست؟
توکن ها به طور کلی در زنجیره های بلوکی ایجاد می شوند که متعلق به خودشان نیست و یا به عبارت دیگر برای ساخته شدن، وابسته به بلاک چین های رمزارز های دیگر هستند و زنجیره بلوکی اختصاصی از خود ندارند. در حال حاضر به لطف ایجاد و تسهیل smart contract، رایج ترین شبکه برای ایجاد token، شبکه اتریوم است. توکن هایی که بر روی شبکه Ethereum ایجاد شده اند به عنوانERC-20 شناخته می شوند.
با این حال، موارد دیگری مانند نئو، واوِز، لیسک و استراتیس نیز وجود دارند. هر شخصی می تواند”Token” دلخواه خود را در یکی از این شبکه های معتبر بسازد.
توکن های دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟
مانند سکه ها، توکن ها نیز انتقال ارزش را امکان پذیر می کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک توکن مجازی دارای قدرت بیشتری نسبت به وسیله پرداخت است. هر کسی می تواند توکن ها را ایجاد کند تا عملکردهای خاصی را انجام دهد.
در بیشتر موارد، به مشتری برای پاداش و یا تشویق پاداشی در قالب توکن داده می شود که در مقایسه با ساختن یک سکه از ابتدا، ایجاد یک توکن از طریق یک پلتفرم، مخصوصا اتریوم به طور قابل توجهی زمان کمتر و همچنین هزینه کمتری را می طلبد.
کلام آخر
اکنون میدانید که وقتی کسی می گوید “سکه” و یا “توکن” تفاوت این دو در چیست. خلاصه کلام این است که سکه ها BlockChain خودگردان خود را دارند. در حالی که توکن ها بر روی زنجیره های بلوکی رمز ارز های دیگر مانند Ethereum ،NEO یا Waves ایجاد شده اند. این موضوع چندان گیج کننده نبود، نه؟