ایده‌ی ظهور شبکه اتریوم (Ethereum) مربوط به سال ۲۰۱۳ میلادی و زمانی است که یکی از مؤسسان آن به نام بوترین پیشنهاد داد که زبان برنامه نویسی جدیدی ایجاد شود که بتواند به‌صورت خودکار قراردادهای هوشمند را اجرا نماید. به این ترتیب، امکان تولید برنامه‌های جدید بر بستر بلاکچین فراهم می‌شد. اما این ایده در ابتدا موفقیت‌آمیز نبود و نظر افراد را جلب نکرد؛ بنابراین مؤسس آن به فکر جذب سرمایه از طریق عرضه عمومی افتاد.
سرانجام، تلاش آن‌ها یک سال بعد به نتیجه نشست و بیش از ۱۷ میلیون دلار جذب سرمایه کردند و شبکه اتریوم ایجاد شد. از قابلیت‌های آن اجرای قراردادهای هوشمند به‌صورت غیر متمرکز است و در واقع قراردادی دوطرفه است که به‌شکل کد ایجاد می‌شود. درصورتی که قرارداد به درستی توسط هر دو طرف اجرا گردد، مفاد آن به شکل اتوماتیک در بستر بلاکچین اجرا می‌شود.
به دلیل امنیت بلاکچین و غیر قابل تقلب بودن آن، استقبال زیادی از این قراردادها شد. اما دو سال بعد اتفاقی افتاد که روند رو به رشد این شبکه را متوقف کرد. این اتفاق، حملات هکری بود که امنیت این شبکه را به خطر انداخت و باعث شد که از شبکه اصلی آن یک هاردفورک گرفته شود. پس از آن شبکه اولیه با نام اتریوم کلاسیک شهرت یافت.